پهنای باند اینترنت چیست؟
پهنای باند اینترنت ؛ پهنای باند به فناوری‌های مختلف انتقال با ظرفیت بالا اشاره دارد که داده‌ها، صدا و ویدئو را در فواصل طولانی و با سرعت‌های بالا انتقال می‌دهند. رسانه های رایج انتقال عبارتند از کابل های کواکسیال، کابل های فیبر نوری و امواج رادیویی.
پهنای باند همیشه برقرار (متصل) است و نیاز به شماره گیری را برطرف می کند. اهمیت آن بسیار گسترده است. این امکان دسترسی با کیفیت بالا و سریع به اطلاعات، کنفرانس از راه دور، انتقال داده ها و موارد دیگر را در ظرفیت های مختلف از جمله مراقبت های بهداشتی، آموزشی و توسعه فناوری فراهم می کند.
نکات کلیدی :
واژه پهنای باند به زیرساخت های ارتباطی با سرعت و پهنای باند بالا اشاره دارد.
معمولاً به خدمات اینترنت پرسرعت مربوط می شود که برای مصرف کنندگان و دولت ها اهمیت فزاینده ای پیدا کرده است.
نوآوری های جدید در خدمات باند پهن مبتنی بر ماهواره می تواند به طور بالقوه دامنه دسترسی را در سراسر جهان گسترش دهد.
شش نوع اصلی فناوری پهنای باند وجود دارد: خط مشترک دیجیتال (DSL)، مودم کابلی، فیبر، بی‌سیم، ماهواره و خطوط باند پهن بر روی خطوط برق (BPL).
اکثر کاربران اینترنت (۹۲.۶%) در سراسر جهان از طریق تلفن همراه خود به پهنای باند دسترسی دارند.
درک پهنای باند اینترنت
امروزه بحث پهنای باند اغلب بر دسترسی به اینترنت پرسرعت متمرکز است. از نظر تاریخی، اینترنت پهن باند به عنوان سریعتر از اتصال اینترنتی تلفنی سنتی تعریف شده است. با این حال، در حال حاضر نیاز به تعاریف دقیق تری وجود دارد.
به عنوان مثال، کمیسیون ارتباطات فدرال (FCC) در سال ۲۰۱۵ حکم داد که برای اینکه این سرویس اینترنت پهن باند در نظر گرفته شود، باید سرعت دانلود و آپلود به ترتیب حداقل ۲۵ و ۳ مگابیت در ثانیه را ارائه دهد.
با این حال، به طور کلی، دو ویژگی تعیین کننده پهنای باند این است که سرعت بالایی دارد و همیشه در دسترس است. هر دوی این ویژگی ها برای تشخیص پهنای باند از اتصالات شماره گیری قدیمی تر عمل می کنند. نه تنها اتصال اینترنت شماره گیری کندتر بود، بلکه تنها زمانی در دسترس بود که به طور خاص توسط کاربر درخواست شود.
استفاده جهانی و سرعت
به دلیل مزایای واضح آن نسبت به خدمات تلفنی، دسترسی به پهنای باند اینترنتتوسط کاربران نهایی و دولت ها ترجیح داده می شود.
استفاده از پهنای باند افزایش یافته است. بر اساس داده‌های اتحادیه بین‌المللی مخابرات (ITU)، آژانس تخصصی فناوری اطلاعات و ارتباطات سازمان ملل متحد (ICT)، تعداد تخمینی افرادی که از اینترنت استفاده می‌کنند در سال ۲۰۲۱ به ۴.۹ میلیارد نفر رسید که از ۴.۱ میلیارد در سال ۲۰۱۹ افزایش یافته است.
سرعت پهنای باند نیز در حال بهبود است. پیش بینی می شود تا سال ۲۰۲۳ متوسط سرعت پهنای باند جهانی ۱۱۰.۴ مگابیت بر ثانیه باشد که بیش از دو برابر میانگین سرعت ۴۵.۹ مگابیت بر ثانیه ثبت شده در سال ۲۰۱۸ است. در همین حال، پیش بینی می شود سرعت موبایل در سال ۲۰۲۳ به طور متوسط ۴۳.۹ مگابیت در ثانیه باشد که از ۱۳.۲ مگابیت در ثانیه در سال ۲۰۱۸ افزایش یافته است.
انواع پهنای باند
شش نوع اصلی فناوری‌های باند پهن عبارتند از: خط مشترک دیجیتال (DSL)، مودم کابلی، فیبر، بی‌سیم، ماهواره و پهنای باند روی خطوط برق (BPL).
خط مشترک دیجیتال (DSL)
DSL داده ها را از طریق سیم های مسی که قبلاً در خانه ها و مشاغل وجود دارد از خطوط تلفن منتقل می کند. سرعت پهنای باند DSL از چند صد کیلوبیت بر ثانیه تا میلیون ها بیت در ثانیه (Mbps) متغیر است.
دو نوع اصلی از فناوری های DSL وجود دارد: خط مشترک دیجیتال نامتقارن (ADSL) و خط مشترک دیجیتال متقارن (SDSL). ADSL نامتقارن است زیرا کاربران آن داده های زیادی دریافت می کنند اما داده های زیادی ارسال نمی کنند. خانه های مسکونی – که در آن افراد عمدتاً از اینترنت برای گشت و گذار، تماشای فیلم و بازی های ویدیویی استفاده می کنند – تحت ADSL قرار می گیرند. به دلیل مشخصات کاربر، ADSL سرعت بیشتری برای جریان ورودی نسبت به جریان خروجی دارد.
از سوی دیگر، SDSL در درجه اول توسط مشاغلی استفاده می شود که برای ارسال و دریافت داده ها به سرعت بالایی نیاز دارند. نیازهای اینترنتی کسب و کار بیشتر از نیازهای معمولی اینترنت در منازل مسکونی است و به ارسال مقادیر زیادی داده مانند ویدئو کنفرانس نیاز دارد.
مودم کابلی
مودم های کابلی امکان انتقال داده را بر روی همان کابل های کواکسیال که توسط شرکت های کابلی برای ارسال تصاویر و صدا به تلویزیون شما استفاده می شود، می دهند. مودم های کابلی دستگاه های خارجی هستند که سرعت ۱.۵ مگابیت بر ثانیه یا بیشتر را ارائه می دهند. بسته به گزینه ای که از ارائه دهنده کابل، مودم کابلی و ترافیک انتخاب شده است، سرعت ها متفاوت است
فیبر
فیبر ؛ پهنای باند فیبر از فناوری فیبر نوری استفاده می کند که سیگنال های الکتریکی را به نور تبدیل می کند. سیگنال های الکتریکی داده ها را حمل می کنند. هنگامی که به نور تبدیل می شود، نور از طریق الیاف شیشه شفاف ارسال می شود. سرعت انتقال داده ها توسط فیبر به طور قابل توجهی بیشتر از مودم های DSL و کابلی است که معمولاً ده ها یا صدها مگابیت در ثانیه است.
اتصالات فیبر همچنین می توانند صدا و تصویر را ارائه دهند و به عنوان جایگزینی برای اتصالات کابلی سنتی عمل کنند. در حال حاضر، دسترسی به فیبر محدود است، زیرا شرکت‌ها را ملزم به ایجاد شبکه‌های فیبر می‌کند، که طی چندین سال گذشته در حال رشد بوده است.
بی‌سیم
بی سیم ؛ پهنای باند بی‌سیم یا سیار یا ثابت است و داده‌ها را از طریق سیگنال‌های رادیویی از تأسیسات ارائه‌دهنده خدمات به محل مشتری منتقل می‌کند. بی سیم به ارائه انتقال دوربرد به مناطقی که از راه دور هستند و به DSL، کابل یا فیبر دسترسی ندارند کمک می کند.
ماهواره
ماهواره ؛ پهنای باند ماهواره ای شکلی از پهنای باند بی سیم است اما از ماهواره های موجود در مدار زمین برای انتقال داده ها استفاده می کند. پهنای باند ماهواره ای برای ارائه اتصال باند پهن به مناطق دورافتاده در جهان حیاتی است و تمرکز بسیاری از شرکت های فناوری است که هدفشان ارائه اینترنت به کل جهان است. سرعت پهنای باند ماهواره ای بسته به عوامل بسیاری متفاوت است، اما معمولاً ۵۰۰ کیلوبیت در ثانیه برای دانلود و ۸۰ کیلوبیت در ثانیه برای آپلود است.
پهنای باند از طریق خطوط برق (BPL)
BPL داده ها را از طریق خطوط برق موجود منتقل می کند، می تواند از طریق سیستم برق موجود در ساختمان راه اندازی شود و سرعت هایی مشابه DSL و کابل ارائه می دهد. BPL یک فناوری نسبتاً جدید است و فقط در مناطق خاص موجود است. با این حال، سر و صدای زیادی پیرامون آن وجود دارد، عمدتاً به این دلیل که استفاده از خطوط برق، که در همه جا نصب می‌شوند، نیاز به ساخت زیرساخت‌های پرهزینه جدید را برای خدمت به هر مشتری پهنای باند کاهش می‌دهد.
ملاحظات خاص
با توجه به اینکه پهنای باند اینترنت مدتی است که در اوایل دهه ۲۰۰۰ به دنیا معرفی شده است. با این حال، این فضا به طور مداوم در حال توسعه است، با فناوری های جدیدی که برای افزایش دسترسی، کاهش هزینه ها و افزایش سرعت اتصال توسعه می یابد.
یکی از مرزهای نوظهور فناوری انتقال پهنای باند شامل استفاده از شبکه های ماهواره ای پیشرفته برای ارائه دسترسی به اینترنت بدون نیاز به سرمایه گذاری در مقیاس بزرگ در زیرساخت های زمینی است.
مثال قابل توجه از این رویکرد در حال ظهور، پروژه Starlink است که در حال حاضر توسط شرکت خصوصی اکتشاف و توسعه فضایی SpaceX دنبال می‌شود که توسط ایلان ماسک اداره می‌شود. FCC به SpaceX اجازه پرتاب ۱۲۰۰۰ ماهواره را داده است که به منظور ارائه دسترسی به اینترنت ماهواره ای پرسرعت برای کاربران در سراسر جهان طراحی شده اند. اسپیس ایکس همچنین اسنادی را برای پرتاب ۳۰۰۰۰ ماهواره دیگر به یک تنظیم کننده بین المللی ارسال کرده است.
از نوامبر ۲۰۲۱، Starlink بیش از ۱۸۰۰ ماهواره را پرتاب کرده است. ۷ در صورت موفقیت، هدف اعلام شده از این پروژه ارائه خدمات اینترنت پهن باند کم هزینه به کاربران در سراسر جهان است که به طور بالقوه ارائه دهندگان مخابراتی زمینی را در این فرآیند کاهش می دهد.