پروتکل شبکه چیست؟ انواع پروتکل های شبکه
پروتکل شبکه چیست؟ ؛ پروتکل شبکه Network Protocol مکانیزم یا مجموعه‌ای از رویه‌ها است که دستگاه‌ها را قادر می‌سازد تا از طریق اینترنت با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. برای برقراری ارتباط، دو دستگاه باید از یک پروتکل پشتیبانی کنند یا باید از یک دروازه برای ترجمه ارتباط استفاده شود.
پروتکل های شبکه چیزی است که اکثر کاربران به آن فکر نمی کنند، اما نقش مهمی در کارکرد اینترنت دارند. بدون آنها، هیچ راهی برای ارتباط سرورها یا دستگاه ها با یکدیگر وجود نخواهد داشت.
هر قسمت از محتوای آنلاین – از متن گرفته تا تصویر، ویدئو و صدا – از طریق پروتکل های شبکه به کاربر نهایی تحویل داده می شود. اما پروتکل شبکه Network Protocol دقیقا چیست؟
انواع پروتکل های شبکه :
سه نوع اصلی از پروتکل های شبکه وجود دارد که باید از آنها آگاه باشید:
- پروتکل های مدیریت شبکه – این پروتکل ها سیاست هایی را تنظیم می کنند که برای نظارت، مدیریت و نگهداری شبکه طراحی شده اند.به عنوان مثال می توان به SNMP، FTP، POP3 و Telnet اشاره کرد.
- پروتکل‌های ارتباطی شبکه – گروهی از پروتکل‌ها که برای ایجاد قوانین و قالب‌بندی (مانند نحو، همگام‌سازی و معنایی) برای تبادل داده در یک شبکه استفاده می‌شوند. انواع پروتکل های ارتباطی شبکه عبارتند از TCP، UDP، IP، HTTP، IRC، BGP و ARP.
- پروتکل های امنیتی شبکه – پروتکل های امنیتی پروتکل هایی هستند که از اقدامات امنیتی مانند رمزنگاری و رمزگذاری برای محافظت از داده ها استفاده می کنند. به عنوان مثال می توان به SFTP، SSL و HTTPS اشاره کرد.
پروتکل شبکه در مقابل پروتکل اینترنت
در حالی که انواع مختلفی از پروتکل‌های شبکه وجود دارد، پروتکل کنترل انتقال (TCP) یکی از پرکاربردترین پروتکل‌ها به دلیل توانایی آن در تجزیه داده‌ها به بسته‌ها است تا بتوان آنها را انتقال داد (در ادامه می‌توانید اطلاعات بیشتری در مورد TCP بخوانید).
تحت مدل سنتی شبکه TCP/IP، TCP در کنار پروتکل اینترنت (IP) برای شناسایی میزبان ها برای ارسال داده در سراسر اینترنت استفاده می شود.
در این مدل، IP آدرس IP دستگاه‌ها یا برنامه‌هایی را که داده‌ها به آنها ارسال می‌شود، شناسایی و تعریف می‌کند و سپس TCP داده‌ها را از طریق شبکه هدایت می‌کند تا محتوا را به مقصد نهایی هدایت کند.
پروتکل شبکه در مقابل پروتکل ارتباطی
مدیریت شبکه و پروتکل های ارتباطی دو نوع از مهم ترین پروتکل ها هستند.
اساساً، پروتکل‌های ارتباطی شامل TCP/IP و HTTP برای فعال کردن دو دستگاه برای تبادل داده طراحی شده‌اند، در حالی که پروتکل‌های مدیریت شبکه برای کمک به مدیریت و عیب‌یابی عملکرد طراحی شده‌اند.
به عنوان مثال، پروتکل های مدیریت شبکه مانند پروتکل مدیریت شبکه ساده (SNMP) می توانند اتصال بین نقطه پایانی و شبکه را کنترل و عیب یابی کنند تا مدیران بتوانند وضعیت و در دسترس بودن زیرساخت را بهتر درک کنند.
در مقابل، پروتکل‌های ارتباطی عمدتاً به تعریف قوانین قالب‌بندی و نحو برای تعیین چارچوبی برای دو دستگاه برای تبادل داده با یکدیگر مربوط می‌شوند.
در زیر ما به طور خلاصه انوع پروتکل شبکه Network Protocol که شبکه مدرن را توانمند می‌کنند و هدایت می‌کنند معرفی می کنیم.
معرفی تعدادی از پروتکل های شبکه :
تعدادی از پروتکل ها وجود دارد که از نقش مهم در برقراری ارتباط با دستگاه های مختلف در سراسر شبکه را پشتیبانی می کنند. اینها هستند:
- Transmission Control Protocol (TCP)
- Internet Protocol (IP)
- User Datagram Protocol (UDP)
- Post office Protocol (POP)
- Simple mail transport Protocol (SMTP)
- File Transfer Protocol (FTP)
- Hyper Text Transfer Protocol (HTTP)
- Hyper Text Transfer Protocol Secure (HTTPS)
- Telnet
- Gopher
برخی از پروتکل های محبوب دیگر به عنوان پروتکل های همکار مرتبط با این پروتکل های اولیه برای عملکرد هسته عمل می کنند. اینها هستند:
- ARP (Address Resolution Protocol)
- DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol)
- IMAP4 (Internet Message Access Protocol)
- SIP (Session Initiation Protocol)
- RTP (Real-Time Transport Protocol)
- RLP (Resource Location Protocol)
- RAP (Route Access Protocol)
- L2TP (Layer Two Tunnelling Protocol)
- PPTP (Point To Point Tunnelling Protocol)
- SNMP (Simple Network Management Protocol)
- TFTP (Trivial File Transfer Protocol)
اگر در تلاش برای دستیابی به انواع مختلف پروتکل های شبکه هستید، سعی کنید ابتدا بر درک TCP/IP تمرکز کنید، زیرا این پایه فنی است که بسیاری از مهم ترین پروتکل های ارتباطی برای برقراری ارتباط از آن استفاده می کنند.
